De eerste dagen

Door tijdgebrek en een laptop die het niet leuk vindt om wifi te ontvangen een beetje een late eerste update.Ik ben op dit moment (18-10-17) al in Santa Marta. Deze blog gaat niet verder dan tot de dag dat ik van Medellin naar Cartagena ging want anders wordt hij wel heel lang en de rest heb ik nog niet geschreven haha.

Dit schreef ik op mijn laatste dag in Bogota:

Op het moment dat ik dit schrijf zit ik in een vegetarisch restaurantje vlakbij mijn Hostel en is er net een enorme hagel/regenbui uitgebroken. Blijkbaar is de grootste ruimte waar je in dit restaurantje kan eten niet helemaal goed voorbereid op zulke buien want de hagelstenen vallen door het dak naar binnen op de tafels. Gelukkig was er nog een tafeltje vrij in een andere ruimte dus daar ben ik nu aan het schrijven terwijl ik op mijn eten wacht.

Het is op dit moment maandag 9 oktober en het is mijn vierde volle dag in Bogota, Colombia. Mijn hostel ligt best wel centraal gelegen vlakbij alle toeristische plekken. Het plan was dan ook om alles op de voet te gaan doen, wat best goed gelukt is.

Nadat ik aangekomen was kon ik meteeen goed mijn spaans oefenen. De hele weg naar het Hostel (zo’n 25 minuten) een gesprek gehad met de (superaardige en geduldige) chauffeur in het spaans. Hij vertelde me dat de regio waar mijn Hostel was enrom toeristisch is en dat er o.a. veel andere Nederlanders zijn. Ook gaf hij me nog wat veiligheidstips, vooral over waar ik mijn telefoon moest houden, en waar vooral niet.

Vrijdagochtend, mijn eerste volledige dag, werd ik om 4 uur al wakker door de jetlag. Rond 5 uur heb ik het proberen te slapen opgegeven en ben ik een beetje door het hostel gaan wandelen naar het dakterras. Het was net licht aan het worden, met de maan nog hoog aan de hemel en zo had ik een heel mooi uitzicht over de stad.

In het hostel probeerde ik op google maps een route te plannen die ik kon onthouden aangezien ze in het hostel geen city maps hadden. Eerst liep ik naar plaza bolivar. Hier waren vooral heel veel duiven die door allerlei mensen gevoerd werden. Een aantal mooie grote gebouwen waarvan ik geen idee had wat het precies was. Hierdoor realiseerde ik me dat ik echt even op zoek moest gaan naar een Tourist Information punt. Maargoed, zonder internet is dit nog niet zo makkelijk te vinden dus ik besloot dat maar een andere keer te doen. Ik liep verder richting een ander pleintje wat het tweede punt was waar ik naartoe wilde. Tussendoor ging ik nog een supermarkt in om wat fruit te kopen. Ik liep door naar het pleintje om het fruit op te eten maar het stonk er aardig naar menselijke behoeftes dus ik ben hier niet lang gebleven. De echte reden dat ik naar dit pleintje wilde is omdat daar het Museo del Oro staat, waar ik veel over gelezen had. Voor 4000 COP (1,15 euro) kocht ik een kaartje en ging rondlopen in het museum. Het bleek nog veel groter te zijn dan ik had gedacht (4 verdiepingen geloof ik). Dit was leuk maar ik voelde de vermoeidheid van de jetlag en mijn rugzak wel. Ik besloot om terug te lopen naar mijn hostel om even uit te rusten en te bekijken wat ik nog meer zou doen die dag (het was namelijk nog maar 11 uur! Dat krijg je als je dag zo vroeg begint).

Na mijn siesta ging ik op zoek naar het vegetarische restaurantje waar ik nu ook weer zit. Ik had namelijke enorme honger en was wel benieuwd naar wat ze hier hadden. Ik kon het alleen niet vinden dus ben maar doorgelopen naar een schattig huisje wat in het teken stond van allerlei soorten poezie: Silva House of Poetry. Ik kon hier gewoon gratis naar binnen en heb een beetje rondgekeken. Ik had online gelezen dat ze hier soms ook van die open mic poezie middagen hebben. Helaas was dat vandaag niet zo. Het was leuk om te zien maar ik was hier best snel weer weg. Mijn spaans is toch nog niet goed genoeg om poezie te lezen en te begrijpen.

Op de terugweg ging ik nog een schattig straatje in waar van alles gaande was. Om niet te verdwalen ben ik teruggelopen en heb toen alsnog dit restaurantje gevonden.

Zaterdag werd ik ook weer vroeg wakker maar ben ik wel weer in slaap gevallen tot 7 uur. Toch een hele verbetering. Rond half 10 verliet ik het Hostel op zoek naar een panaderia (broodzaakje) en om daarna door te gaan naar Bogota Bike Tours. Voor omgerekend 11,50 euro leen je hier een fiets en krijg je een tour door de stad. Ik had tijdens mijn Spaanse lessen tijdens mijn studie al gehoord dat Bogota een echte fietsstad is dus als echte Nederlander moet je dit wel doen. Toen ik daar aankwam was het nog rustig maar al snel stond het er vol van de mensen die ook een biketour wilden doen. Tijdens het inschrijven nog drie andere Nederlanders ontmoet; Een koppel die hier was voor werk en een meisje dat ook gebackpackt had maar de volgende dag vroeg alweer terugvloog naar Nederland. Wel nog wat goede tips gekregen voor als ik naar het noorden van Colombia ga.

Aangezien de groep zo groot was werden we opgedeeld in drie kleinere groepen. Mijn gids was een man uit Californie die al twaalf jaar in Bogota woont. Hij was vroeger Journalist maar dat is geen succes geworden dus was hij maar een bike tour business begonnen. Verder was het een supergezellige groep met mensen uit o.a. Amerika, Nieuw-Zeeland, Duitsland, Zwitserland en Ierland. Langs allerlei bekende plekken in Bogota gefietst, waaronder een stierenvecht arena waar we ook naar binnen mochten en ons verteld werd over de controversie die er in colombia heerst over de sport. Ook fietsten we langs een hotel waar Pablo Escobar vaak verbleef en die blijkbaar ook een grote rol speelt in de serie Narcos, waardoor ik er spijt van had dat ik nooit aan die serie begonnen ben. Ook maakten we een stop bij een koffiezaakje waar we achter de schermen mochten kijken naar hoe de koffie gemaakt werd en het daarna ook mochten proeven. Hele lekker espresso. Een laatste stop die we maakten was bij een fruitmarktje waar we bij twee verschillende kraampjes die volgensmij allebei door een Maria gerund werden allerlei soorten exotisch fruit mochten proberen. Superlekker! Voordat we verder fietsten liepen we nog naar een ander cafeetje waar ze de nationale sport van colombia aan het spelen waren: Tejo. Het doel van het spel is om met een soort disc naar een doel van klei te gooien waar allerlei stukjes papier met buskrijt in zitten. Als je er een laat ontploffen krijg je een biertje. We mochten het zelf ook proberen maar dat ging niet zo goed haha. Nog allerlei andere leuke plekken in de stad gezien, uitleg gehad over de politieke ideeen achter veel van de graffiti, etc. In totaal duurde de tour bijna 6 uur, maar het was het zeker waard.

De volgende dag, zondag 8 oktober, was het enorm druk op de straten. De gids van de tour de dag ervoor had dit al gezegd, maar het was echt niet normaal hoe vol van de mensen een straat kan zijn. Overal waren straatartiesten bezig en nog meer mensen dan anders probeerden spullen en eten aan je te verkopen. Op aanraden van een van de Nederlanders van de biketour ging ik naar het Botero museum. Botero is een Colombiaanse kunstenaar (uit Medellin) die standbeelden en schilderijen maakt waarop de mensen/dieren gedisproportioneert en altijd dik afgebeeld staan. Grappig om te zien en het museum was helemaal gratis.

Maandagochtend 9 oktober stond ik al vroeg op om met de kabelbaan de berg Monserrate op te gaan. Ik kon gelukkig lopend naar de plek van de kabelbaan gaan alleen toen ik daar aankwam bleek dat de kabelbaan op dat moment niet reed dus moest ik met een treintje naar boven. Dit vond ik geen probleem en was ook nog een stuk goedkoper dan waar ik op gerekend had dus alleen maar mooi. Samen met een enorme groep Fransen propten we ons in het treintje wat steil omhoog ging. Ik heb niet vaak last van hoogtevrees maar hier voelde ik het toch wel even. Eenmaal boven was er een heel mooi uitzicht met aan de ene kant bergen met heel veel groen en aan de andere kant de enorme stad Bogota. Bovenop de berg staat ook een kerk waar je helaas tijdelijk niet inmocht. Een hele mooie plek, maar wat me van zo’n grote hoogte vooral opviel was de enorme smoglaag die over Bogota hangt. De stad zag helemaal grijs ervan, toch zonde.

Dinsdag 10 oktober had ik een busreis van zo’n 11 uur naar Medellin. Ondertussen was ik behoorlijk verkouden geworden en last van mijn hoofd en keel. Misschien dat dit deels toch ook door de hoogte kwam? Wat ik wel merkte als ik door de straten liep in Bogota is dat ik snel buiten adem was als ik steil naar boven moest lopen, ook als het niet eens zo’n ver stuk was. Aangezien ik net een week ervoor 10km gerend had viel me dit erg tegen van mijn uithoudingsvermogen, maar ik las online dat dit komt doordat er op zo’n grote hoogte minder zuurstof is dan op zeeniveau. Mijn lichaam moest dus alleen even wat meer rode bloedlichaampjes aanmaken en dan zou alles weer goed zijn. Gelukkig was de bus enorm comfortabel met meer beenruimte dan ik in lange afstandsbussen in Europa ooit gehad heb. Met een paracetamol, strepsils en een heel pakje zakdoekjes was het dus pima te doen. De busreis ging grotendeels door de bergen waar het uizicht echt niet normaal mooi was. Alleen maar groen met af en toe een dorpje of een bord dat je op moet passen voor de apen. Helaas nog steeds geen aap gezien...

Woensdag 11 oktober was mijn eerste dag in Medellin. Ik had al meteen een Nederlander ontmoet die op dezelfde kamer sliep. Heel schattig hostel met een ruimte met hangmatten en er werd ook vanalles georganiseerd wat in mijn eerste hostel niet zo was. Ik wilde eigenlijk een gratis walking tour gaan doen, de Nederlander op mijn kamer had dat aangeraden, maar ik was hiervoor te laat met reserveren. Toen dus maar wat tips gevraagd aan de mensen van het hostel en ik besloot om met de kabelbaan naar Parque Arvi te gaan. Ik geloof dat Medellin de enige stad in Colombia is met een metro systeem, waar ze dan ook erg trots op zijn. Het werkt ook erg goed en zonder enige problemen kwam ik aan bij de kabelbaan. Ik kwam in hetzelfde karretje als een Colombiaanse familie door wie ik meteen een Gringa werd genoemd. Blanke Amerikanen worden vaak Gringos genoemd in Latijns Amerika. Toen ze erachter kwamen dat ik niet uit Amerika kwam maar uit Nederland kregen ze een discussie of ik dan wel of niet een Gringa was, maar volgensmij was de conclusie dat ik nog steeds een Gringa ben. Ze waren heel geinteresseerd verder en stelden me allerlei vragen. Weer goed mijn spaans kunnen oefenen. Ook denken ze nu volgensmij dat iedereen in Nederland (een beetje) Spaans spreekt, ook al probeerde ik uit te leggen dat dat echt niet het geval is haha. In de kabelbaan had je een heel mooi uitzicht over Medellin, wat niet zo groot is als Bogota maar nog steeds een enorme stad. Ook ging de kabelbaan over een van de armere wijken in de stad, waar de mensen in huizen wonen die je niet eens echt huizen kan noemen. Zo kan je wel goed het contrast tussen rijk en arm in de stad zien. In parque arvi nam ik nog een tour door de bossen daar aangezien je niet in je eentje mag wandelen daar. Wel leuk, maar in het Spaans dus heb niet alles goed meegekregen.

Donderdag 12 oktober was alweer mijn laatste dag in Medellin. Uiteindelijk was het beter geweest om iets korter in Bogota te blijven en iets langer in Medellin aangezien ik dit toch een leukere stad vond dan Bogota, maar dit wist ik van tevoren niet en de busreis was al geboekt. Vandaag ging ik dan toch nog de gratis walking tour doen. Deze zou rond de vier uur duren. Lopend kan je minder plekken zien dan op de fiets maar nog steeds langs de belangrijkste pleintjes, parken en gebouwen gezien. veel uitleg gehad over hoe extreem de situatie in Colombia de afgelopen tien jaar veranderd is. Alleen het aantal toeristen dat Colombia bezoekt is daar al een teken van. In 2002 waren dit er rond de 50,000 per jaar en nu ligt dat aantal dichter bij de 5 miljoen. Nog wat typische Colombiaanse snacks geprobeerd, zoals de buñela: een soort bol van deeg en kaas die gefrituurd wordt (voor omgerekend 15 cent!).

Vrijdag 13 oktober vertrok mijn bus naar Cartagena om 6:30 in de ochtend. De mensen van de receptie hadden een taxi voor me gebeld, maar gelukkig had ik speling genomen want de taxi die ze gebeld hadden ging alleen naar het vliegveld... Na even wachten op een andere taxi ben ik toch mooi op tijd aangekomen bij de bus terminal en kon mijn busreis van meer dan 14 uur beginnen.